IP چیست؟

آدرس IP یا نشانی پروتکل اینترنت، یک کد عددی منحصر به فرد است که به هر دستگاه متصل به شبکه مانند کامپیوتر، لپ تاپ، تبلت، گوشی هوشمند و حتی وب‌سایت‌ها اختصاص داده می‌شود. این کد مانند آدرس پستی شما در دنیای واقعی عمل می‌کند و به سایر دستگاه‌ها در شبکه امکان می‌دهد تا یکدیگر را پیدا کرده و با هم ارتباط برقرار کنند.

انواع IP:

 

دو نوع اصلی IP وجود دارد:

  • IP استاتیک: یک IP استاتیک آدرسی است که به طور دائمی به یک دستگاه اختصاص داده می‌شود. این نوع IP معمولاً برای سرورها، روترها و سایر دستگاه‌هایی که نیاز به دسترسی دائمی به اینترنت دارند، استفاده می‌شود.
  • IP داینامیک: یک IP داینامیک آدرسی است که به طور موقت به یک دستگاه اختصاص داده می‌شود. این نوع IP معمولاً برای رایانه‌های شخصی، لپ‌تاپ‌ها و سایر دستگاه‌هایی که به طور متناوب به اینترنت متصل می‌شوند، استفاده می‌شود.

 

نحوه عملکرد IP:

هنگامی که شما به اینترنت متصل می‌شوید، دستگاه شما با یک ارائه دهنده خدمات اینترنتی (ISP) ارتباط برقرار می‌کند. ISP شما یک IP داینامیک یا استاتیک به شما اختصاص می‌دهد. هنگامی که یک درخواست به وب‌سایت یا سرویس آنلاین ارسال می‌کنید، IP شما به همراه درخواست ارسال می‌شود. سرور مقصد از IP شما برای شناسایی دستگاه شما و ارسال پاسخ به درخواست شما استفاده می‌کند.

مزایای استفاده از IP:

  • شناسایی: IP ها برای شناسایی دستگاه های منحصر به فرد در شبکه استفاده می شوند.
  • ارتباطات: IP ها برای ارسال و دریافت داده ها بین دستگاه ها در شبکه استفاده می شوند.
  • امنیت: IP ها می توانند برای کنترل دسترسی به منابع و محافظت از شبکه در برابر حملات سایبری استفاده شوند.

 

معایب استفاده از IP:

  • حریم خصوصی: IP ها می توانند برای ردیابی فعالیت آنلاین کاربران و جمع آوری داده های شخصی آنها استفاده شوند.
  • امنیت: IP ها می توانند توسط هکرها برای سرقت اطلاعات یا انجام حملات سایبری جعل شوند.

 

نحوه یافتن IP خود:

برای یافتن IP خود می توانید از وب سایت های مختلفی مانند https://www.iplocation.net/ یا https://www.whatismyip.com/ استفاده کنید. همچنین می توانید از طریق تنظیمات شبکه در دستگاه خود IP خود را پیدا کنید.

ملاحظات مربوط به IP:

  • آدرس‌های IP می‌توانند تغییر کنند: آدرس‌های IP داینامیک به طور منظم تغییر می‌کنند، در حالی که آدرس‌های IP استاتیک ثابت می‌مانند.
  • آدرس‌های IP می‌توانند مسدود شوند: اگر فعالیت آنلاین شما نامناسب تلقی شود، ممکن است آدرس IP شما توسط یک وب‌سایت یا سرویس آنلاین مسدود شود.
  • آدرس‌های IP می‌توانند جعل شوند: هکرها می‌توانند آدرس IP شما را جعل کنند تا وانمود کنند که شما شخص دیگری هستید.

 

تاریخچه مختصری از نام دامنه

در حالی که امروزه استفاده از نام‌های دامنه برای دسترسی به وب‌سایت‌ها امری عادی است، این سیستم سابقه نسبتاً کوتاهی دارد. در اینجا خلاصه‌ای از تاریخچه نام‌های دامنه آمده است:

1985: سیستم نام دامنه (DNS) توسط پاول موکاپیترس در مرکز اطلاعات شبکه (NIC) معرفی شد. DNS سیستمی بود که نام‌های قابل خواندن انسان را به آدرس‌های IP عددی مرتبط می‌کرد که برای شناسایی رایانه‌ها در اینترنت استفاده می‌شد.

1986: اولین نام دامنه .com ثبت شد، symbolics.com. به دنبال آن در همان سال، edu، gov و org به عنوان پسوندهای دامنه سطح بالا (TLDs) معرفی شدند.

1990: اینترنت شروع به رشد تصاعدی کرد و تقاضا برای نام‌های دامنه نیز افزایش یافت.

1995: Network Solutions، اولین ثبت‌کننده نام دامنه خصوصی، تأسیس شد. این شرکت کنترل ثبت نام دامنه‌های .com را بر عهده داشت.

1997: ICANN (شرکت غیرانتفاعی برای اعداد و نام‌های اختصاص‌یافته اینترنت) تأسیس شد تا نظارت بر سیستم نام دامنه را بر عهده بگیرد.

1999: ICANN اولین دور از پسوندهای دامنه سطح بالا (TLDs) جدید را معرفی کرد، از جمله .info، .biz و .name.

2000: حباب دات‌کام منفجر شد و تقاضا برای نام‌های دامنه به طور موقت کاهش یافت.

2005: ICANN دور دیگری از TLDهای جدید را معرفی کرد، از جمله .asia، .eu و .travel.

2012: ICANN شروع به پذیرش درخواست برای TLDهای جدید از برندها و جوامع کرد. این منجر به انفجار در تعداد TLDهای موجود شده است و در حال حاضر بیش از 1500 TLD وجود دارد.

امروزه: نام‌های دامنه بخش ضروری از اینترنت هستند. آنها به افراد و سازمان‌ها این امکان را می‌دهند که به راحتی وب‌سایت‌های خود را پیدا و به آنها دسترسی پیدا کنند.

نقش نام دامنه در سئو:

نام دامنه شما نقش مهمی در سئو (بهینه‌سازی موتور جستجو) وب‌سایت شما ایفا می‌کند. انتخاب یک نام Domain مرتبط با کلمات کلیدی که هدف قرار می‌دهید می‌تواند به بهبود رتبه شما در نتایج جستجو کمک کند.

سیستم نام دامنه (DNS) : چگونه کار می کند و چرا مهم است؟

سیستم نام دامنه (DNS) ستون فقرات اینترنت است. این به شما امکان می دهد تا با تایپ نام های قابل خواندن انسان مانند “google.com” به جای آدرس های IP عددی مانند “172.217.17.142” به وب سایت ها دسترسی پیدا کنید.

نحوه عملکرد DNS

  1. شما یک نام دامنه را در مرورگر وب خود تایپ می کنید.
  2. مرورگر شما با یک سرور DNS محلی تماس می گیرد و از آن می پرسد که آدرس IP مربوط به نام دامنه چیست.
  3. سرور DNS محلی ممکن است آدرس IP را داشته باشد، یا ممکن است نیاز به پرس و جو از سرورهای DNS دیگر برای یافتن آن داشته باشد.
  4. در نهایت، سرور DNS آدرس IP را به مرورگر شما باز می گرداند.
  5. مرورگر شما از آدرس IP برای اتصال به وب سایت و بارگیری آن استفاده می کند.

 

چرا DNS مهم است؟

 

DNS به چند دلیل مهم است:

  • استفاده از اینترنت را آسان تر می کند. به خاطر سپردن نام های دامنه به مراتب آسان تر از آدرس های IP است.
  • به کارایی اینترنت کمک می کند. DNS با ذخیره سازی آدرس های IP در حافظه پنهان، نیاز به جستجوی آنها را در هر بار که می خواهید به یک وب سایت دسترسی پیدا کنید، کاهش می دهد.
  • به امنیت اینترنت کمک می کند. DNS می تواند برای مسدود کردن دسترسی به وب سایت های مخرب یا نامناسب استفاده شود.

 

انواع سرورهای DNS:

  • سرورهای DNS بازگشتی: این سرورها پرس و جوهای DNS را از کاربران دریافت می کنند و پاسخ ها را ارائه می دهند.
  • سرورهای DNS اصلی: این سرورها اطلاعات معتبر در مورد نام دامنه ها و آدرس های IP آنها را ذخیره می کنند.
  • سرورهای DNS ثانویه: این سرورها نسخه پشتیبان از سرورهای DNS اصلی را ارائه می دهند.

 

نحوه پیکربندی تنظیمات DNS خود:

معمولاً تنظیمات DNS شما به طور خودکار توسط ارائه دهنده خدمات اینترنتی (ISP) شما پیکربندی می شود. با این حال، می توانید آنها را به صورت دستی نیز پیکربندی کنید. این ممکن است مفید باشد اگر می خواهید از یک ارائه دهنده DNS شخص ثالث استفاده کنید.

ابزارهای DNS:

تعداد زیادی ابزار DNS در دسترس است که می تواند برای عیب یابی مشکلات DNS، مدیریت نام دامنه ها و موارد دیگر استفاده شود.

نکات امنیتی DNS:

  • از یک ارائه دهنده DNS معتبر استفاده کنید.
  • از یک رمز عبور قوی برای حساب DNS خود استفاده کنید.
  • تنظیمات DNS خود را به طور منظم به روز کنید.

 

انواع دامنه‌های ملی ایران:

در ایران، Domain های ملی با پسوند .ir به منظور ساماندهی و هویت‌بخشی به وب‌سایت‌های ایرانی راه‌اندازی شده‌اند. هر کدام از این پسوندها، کاربرد و قوانین ثبت مختص به خود را دارند.

در اینجا به معرفی برخی از مهم‌ترین انواع دامنه‌های ملی ایران می‌پردازیم:

1. co.ir:

  • مخاطب: شرکت‌های ثبت‌شده در ایران
  • شرایط: مدارک احراز هویت و ثبت شرکت رسمی (سهامی خاص، عام، مسئولیت محدود، تضامنی)
  • مزایا: مناسب برای کسب‌وکارهای رسمی، افزایش اعتبار برند
  • معایب: فرآیند ثبت نسبتاً پیچیده، نیاز به مدارک و مجوزهای خاص

 

2. ایران:

  • مخاطب: عموم افراد و سازمان‌ها
  • شرایط: عدم نیاز به مدارک خاص (به جز احراز هویت)
  • مزایا: نام دامنه کاملاً فارسی، کوتاه و به یاد ماندنی
  • معایب: عدم پشتیبانی از همه مرورگرها، محدودیت در برخی کاراکترها

 

3. ac.ir:

  • مخاطب: مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی
  • شرایط: مجوز رسمی و مدارک احراز هویت از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
  • مزایا: نشان‌دهنده اعتبار و تخصص در زمینه آموزش و پژوهش
  • معایب: محدود به مراکز آموزشی، فرآیند ثبت نسبتاً پیچیده

 

4. id.ir:

  • مخاطب: افراد حقیقی با تابعیت ایرانی
  • شرایط: ارائه کدپستی 10 رقمی و کارت ملی
  • مزایا: دامنه‌ای منحصر به فرد برای افراد، مناسب برای رزومه و برند شخصی
  • معایب: محدود به افراد ایرانی، کاربرد نسبتاً خاص

 

5. org.ir:

  • مخاطب: سازمان‌ها و مؤسسات غیرانتفاعی
  • شرایط: مدارک احراز هویت و مجوز فعالیت از مراجع ذیصلاح
  • مزایا: نشان‌دهنده ماهیت غیرانتفاعی و عام‌المنفعه سازمان
  • معایب: نیاز به مدارک و مجوزهای خاص، فرآیند ثبت نسبتاً پیچیده

 

6. sch.ir:

  • مخاطب: مدارس دولتی و غیرانتفاعی
  • شرایط: مجوز رسمی از وزارت آموزش و پرورش
  • مزایا: نشان‌دهنده اعتبار و هویت آموزشی
  • معایب: محدود به مدارس، فرآیند ثبت نسبتاً پیچیده

 

7. gov.ir:

  • مخاطب: سازمان‌ها و نهادهای دولتی
  • شرایط: مدارک احراز هویت و مجوز فعالیت از مراجع ذیصلاح
  • مزایا: نشان‌دهنده رسمی بودن و وابستگی به دولت
  • معایب: محدود به سازمان‌های دولتی، فرآیند ثبت نسبتاً پیچیده

 

8. net.ir:

  • مخاطب: شرکت‌های ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP)
  • شرایط: مجوز رسمی از سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی
  • مزایا: نشان‌دهنده تخصص در زمینه ارائه خدمات اینترنت
  • معایب: محدود به ISPها، فرآیند ثبت نسبتاً پیچیده

 

نکات مهم:

  • برای ثبت دامنه ملی ایران، به یک ثبت کننده دامنه معتبر مجاز از طرف وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نیاز دارید.
  • مدارک و شرایط مورد نیاز برای ثبت هر نوع دامنه ممکن است متفاوت باشد.
  • قبل از ثبت دامنه، قوانین و مقررات مربوط به هر پسوند را به دقت مطالعه کنید.
  • در انتخاب نام دامنه، به نکاتی مانند کوتاه بودن، سادگی، مرتبط بودن با فعالیت شما و … توجه کنید.

 

 

دامنه‌های سطح بالا (TLD): راهنمای جامع

Domain های سطح بالا (TLD) بالاترین سطح در سلسله مراتب سیستم نام دامنه (DNS) هستند. آنها پسوندهایی مانند .com، .net و .org هستند که در انتهای نام‌های دامنه مانند google.com یا wikipedia.org ظاهر می‌شوند.

انواع TLDها:

 

دو نوع اصلی TLD وجود دارد:

  • دامنه‌های سطح بالای عمومی (gTLDs): این TLDها برای استفاده عمومی هستند و هیچ محدودیتی برای نوع وب‌سایتی که می‌توانند در آنها ثبت شوند، ندارند. برخی از محبوب‌ترین gTLDها عبارتند از:
  • .com: برای شرکت‌ها و سازمان‌های تجاری
  • .net: برای شبکه‌ها و ارائه دهندگان خدمات اینترنتی
  • .org: برای سازمان‌های غیرانتفاعی
  • .info: برای وب‌سایت‌های اطلاعاتی
  • .biz: برای مشاغل
  • دامنه‌های سطح بالای کد کشور (ccTLDs): این TLDها به کشورهای خاص اختصاص داده شده‌اند. به عنوان مثال، .us برای ایالات متحده، .ca برای کانادا و .ir برای ایران است. ccTLDها معمولاً برای وب‌سایت‌هایی استفاده می‌شوند که به مخاطبان محلی هدف قرار می‌دهند.

 

انتخاب TLD مناسب:

انتخاب TLD مناسب برای وب‌سایت شما مهم است زیرا می‌تواند بر برندینگ، سئو (بهینه‌سازی موتور جستجو) و اعتبار شما تأثیر بگذارد.

نکته برای انتخاب TLD مناسب

  • نوع وب‌سایت خود را در نظر بگیرید: اگر یک شرکت هستید، .com یا .biz انتخاب‌های خوبی هستند. اگر یک سازمان غیرانتفاعی هستید، .org انتخاب خوبی است.
  • مخاطبان خود را هدف قرار دهید: اگر به مخاطبان محلی هدف قرار می‌دهید، یک ccTLD انتخاب خوبی است.
  • به برند خود فکر کنید: TLD را انتخاب کنید که با نام تجاری شما و تصویری که می‌خواهید بسازید، مطابقت داشته باشد.
  • در نظر گرفتن سئو: برخی از TLDها ممکن است از نظر سئو نسبت به سایرین برتری داشته باشند.

 

برخی از TLDهای جدید:

در سال‌های اخیر، صدها TLD جدید معرفی شده‌اند. این TLDها اغلب خاص‌تر از gTLDهای سنتی هستند و می‌توانند برای وب‌سایت‌های تخصصی‌تر مرتبط باشند. به عنوان مثال، TLDهایی مانند .photography، .travel و .lawyer وجود دارد.

نحوه ثبت نام TLD:

می‌توانید TLD را از طریق یک ثبت کننده دامنه ثبت کنید. ثبت کنندگان دامنه شرکت‌هایی هستند که نام‌های دامنه را به فروش می‌رسانند. هنگام انتخاب یک ثبت کننده دامنه، حتماً قیمت، ویژگی‌ها و خدمات مشتری را مقایسه کنید.

هزینه TLDها:

هزینه TLDها بسته به نوع TLD و ثبت کننده دامنه متفاوت است. gTLDها معمولاً ارزان‌تر از ccTLDها هستند.

نکات نهایی:

  • انتخاب TLD مناسب برای وب‌سایت شما مهم است.
  • انواع مختلفی از TLD برای انتخاب وجود دارد.
  • هنگام انتخاب TLD، نوع وب‌سایت خود، مخاطبان خود، برند خود و سئو را در نظر بگیرید.
  • می‌توانید TLD را از طریق یک ثبت کننده دامنه ثبت کنید.
  • هزینه TLDها بسته به نوع TLD و ثبت کننده دامنه متفاوت است.

 

 

زیر دامنه (Subdomain) چیست؟

یک زیر دامنه (Subdomain) که به آن ساب دامین نیز گفته می‌شود، بخشی از یک دامنه اصلی است که به شما امکان می‌دهد وب‌سایت خود را به بخش‌های مختلف یا برای اهداف خاص سازماندهی کنید. زیر دامنه ها در واقع زیرمجموعه‌ای از دامنه اصلی هستند و از نظر فنی نیازی به ثبت جداگانه آنها نیست.

نحوه عملکرد زیر دامنه ها:

فرض کنید نام دامنه اصلی شما example.com است. می‌توانید زیر دامنه‌هایی مانند [نشانی وب نامعتبر برداشته شد] یا [نشانی وب نامعتبر برداشته شد] ایجاد کنید. هر کدام از این زیر دامنه ها به یک وب‌سایت یا بخش جداگانه در سرور شما اشاره می‌کنند.

مزایای استفاده از زیر دامنه ها:

  • سازماندهی: زیر دامنه ها به شما کمک می‌کنند تا وب‌سایت خود را به بخش‌های مختلف مانند وبلاگ، فروشگاه، انجمن و غیره سازماندهی کنید. این امر باعث می‌شود ناوبری برای کاربران آسان‌تر شود و محتوای شما را به طور مرتب نگه دارد.
  • برندینگ: می‌توانید از زیر دامنه ها برای ایجاد برندهای فرعی برای محصولات یا خدمات خاص خود استفاده کنید.
  • بازاریابی: می‌توانید از زیر دامنه ها برای کمپین‌های بازاریابی خاص یا صفحات فرود استفاده کنید.
  • آزمایش: می‌توانید از زیر دامنه ها برای آزمایش ایده‌های جدید وب‌سایت یا محتوای جدید بدون تأثیر بر وب‌سایت اصلی خود استفاده کنید.
  • چند زبانه: می‌توانید از زیر دامنه ها برای ایجاد نسخه‌های مختلف وب‌سایت خود به زبان‌های مختلف استفاده کنید.

 

نحوه ایجاد زیر دامنه:

ایجاد زیر دامنه معمولاً از طریق پنل مدیریت هاست شما انجام می‌شود. مراحل دقیق ممکن است بسته به میزبان وب شما متفاوت باشد، اما به طور کلی شامل موارد زیر است:

  1. ورود به پنل مدیریت هاست خود.
  2. یافتن بخش مربوط به مدیریت DNS.
  3. ایجاد یک رکورد جدید DNS از نوع CNAME.
  4. در قسمت نام میزبان، زیر دامنه مورد نظر خود را وارد کنید (به عنوان مثال، blog).
  5. در قسمت آدرس، آدرس IP وب‌سرور خود را وارد کنید.
  6. ذخیره تغییرات.

 

نکات مهم:

  • قبل از ایجاد زیر دامنه، مطمئن شوید که هاست شما از آنها پشتیبانی می‌کند.
  • نام زیر دامنه خود را با دقت انتخاب کنید زیرا تغییر آن بعداً دشوار خواهد بود.
  • زیر دامنه ها می‌توانند بر سئو (بهینه‌سازی موتور جستجو) وب‌سایت شما تأثیر بگذارند، بنابراین قبل از استفاده از آنها، تحقیقات خود را انجام دهید.

 

امیدوارم این اطلاعات برای شما مفید باشد.

جمع بندی

domain یکی از عناصر اساسی و اساسی در ساختار وب است. انتخاب یک نام domain مناسب و مدیریت هوشمندانه آن می‌تواند تأثیرات قابل توجهی در تجربه کاربری، SEO، و شناخت یک برند در دنیای دیجیتال داشته باشد. پلاس طراحی در این مقاله سعی کرد شما را با دامنه چیست؟ انواع نام دامنه 0 تا 100 آشنا کند.